Over bezwete knuffels en stagediven vanop het balkon: internationale bands in de Marconi- en de Tootsstudio

Zopas speelde IDLES nog in de Marconi-studio. De Britse band kwam z’n nieuwe album ‘TANGK’ voorstellen bij Studio Brussel. Je kan hun exclusieve show herbekijken op VRT MAX. 

Studio Brussel is wel vaker te gast in de Marconi- en de Toots-studio. “Florence and the Machine zou in 2010 een Living room Session spelen in de Toots”, vertelt Stijn Van Belleghem, producer bij Studio Brussel. “Alles was opgesteld, inclusief de harp voor een van haar muzikanten. Maar kort voor de show belde haar manager met de mededeling dat Florence van de trap was gevallen na een lange nacht in Londen. We hebben alle gasten gebeld met de mededeling dat ze konden thuisblijven. De manager beloofde wel dat Florence enkele dagen later alsnog zou komen, na haar optreden op Pinkpop. Daar zag ik haar. Spontaan toonde ze de blauwe plekken op haar benen. (lacht) ‘Ik geloof je’, zei ik haar. En daags na Pinkpop speelde ze inderdaad in de Toots-studio.” De anekdote toont aan dat het soms improviseren is als je een concert van een internationale ster organiseert. Maar ook het VRT-gebouw zelf vraagt om de nodige creativiteit. Zo waren er geen kleedkamers in de buurt van de studio’s, dus wordt een kantoor al eens ingericht als dressing room. Maar dat neemt niet weg dat Belgische en internationale bands er heel graag komen spelen.

Stijn maakte sinds 2008 heel wat opnames en concerten mee vanop de eerste rij. Dat deed hij onder meer als producer van Club 69, de concerten die Studio Brussel vele jaren organiseerde in de Marconi-studio. Het getal 69 verwijst naar het aantal duotickets dat per concert beschikbaar was. Een exclusieve zaak dus. En dat is een concert in de Marconi eigenlijk altijd, want de studio is niet al te groot. “Het publiek mag in de Marconi heel dicht bij de artiest komen. Dat is echt wel uniek. Zo’n concert in de VRT-gebouwen is een aparte ervaring. Mensen komen op uitstap naar Brussel, zien de VRT-toren en die spreekt toch tot de verbeelding. Eigenlijk creëren we onze eigen concertzaal, zonder daarmee te concurreren met de klassieke concertkalender. Met Club 69 deden we daarom aan underplay: bands die elders enkele duizenden toeschouwers lokten, speelden hier voor minder dan 200 aanwezigen. En dat doen we nog steeds.” 

Elbow neemt bier mee

Platenfirma’s kennen de weg naar de studio’s om er albums op te nemen of artiesten te laten spelen voor een livepubliek. Artiesten houden halt aan de Reyerslaan tijdens de promotietournee voor een nieuw album. Of ze vullen een gaatje tijdens een klassieke tournee graag op in de Marconi- of de Toots-studio. Soms sluit een band er zelfs een tournee af, zoals White Lies in 2011.

Sommige artiesten en groepen bouwden zo een zekere band op met de studio’s. “Matt Berninger van The National speelde ooit een klein akoestisch concert in Toots met zijn zijproject EL VY”, herinnert Stijn zich. “In de gang zag hij een foto van een eerder concert van The National in de Marconi. Sindsdien hangt hier een door Matt Berninger gesigneerde foto.”

“Ook Elbow passeerde al enkele keren. Na hun eerste optreden zag ik zanger Guy Harvey bakken bier naar de bus sleuren. Die hadden we op hun vraag klaargezet. Dat hij het resterende bier ook effectief meenam, daar keek ik toen wel van op. Maar later ontdekte ik dat zoiets heel gewoon is. De hospitality riders werden gaandeweg trouwens steeds gevulder. Vroeger volstonden bier, cola en snacks, maar vandaag willen artiesten meer. Zo hebben ze meer aandacht voor gezonde dingen. En we leggen hen graag in de watten. Ik ga ervan uit: spelen ze een slecht concert, dan ligt het toch niet aan ons. Zo ligt er altijd een zak ijs klaar. Charles Bradley vroeg bijvoorbeeld om een enorme hoeveelheid ijs. Tijdens zijn concert bleek waarom. Op het podium zweette hij gigantisch hard. Daarom kreeg hij geregeld een met ijs gevulde handdoek aangereikt om wat af te koelen. Badend van het zweet kwam hij na het optreden van het podium en gaf hij iedereen een ferme knuffel. Ja, ook ik kreeg er een.” 

Droge klank

Vijftien jaar concerten organiseren in de Marconi en de Toots leverde Stijn dus een resem anekdotes op. En dan hadden we het nog niet over Mike Skinner van The Streets die vanop het vrij hoge balkon van de Marconi stagedivede in een toch niet al te talrijk publiek. Of over het bezoek aan de VRT-bedrijfsarts dat Stijn aflegde met Paul Banks, de lichtjes hypochondrische zanger-gitarist van Interpol. 

© RR. Ook het Britse muziekmagazine NME was onder de indruk van de sprong van Mike Skinner. 

Maar ook aan de studio’s zelf behoudt Stijn mooie herinneringen. “En in de Marconi vraagt bijna iedereen waarom daar drie trappen staan. Als ik dan uitleg dat die stammen uit de tijd dat de Marconi dienstdeed als luisterspelstudio, zorgt dat altijd wel voor hilariteit.” In de Marconi werden destijds luisterspelen opgenomen. De houten, stenen en ijzeren trap dateren uit die tijd. Afhankelijk van het geluid dat men nodig had in een bepaalde scène, werd een van die trappen gebruikt om voetstappen op te nemen.