“Nee, ik ben geen Karen, verre van zelfs.” Wanneer een mail begint met deze zin, dan weet je dat er niets vrolijks zal volgen.
Voor wie niet helemaal mee is: Wikipedia omschrijft het woord ‘Karen’ als een slangterm in het Engels die een vrouw typeert van middelbare leeftijd, die onuitstaanbaar en veeleisend is. Ze reageert agressief tegen al wat haar in de weg staat. Haar favoriete zin is: “ik wil de manager spreken!”. En ze heeft ook een typisch, meestal blond en bolstaand kapsel. In een fictiereeks op een bevriende zender heet dat personage Carine. Ze moet maar één ding zeggen, en je weet meteen wat voor iemand het is.
Bon. Deze Karen-die-zeker-geen-Karen-is heeft een klacht over het VRT 1-programma Factcheckers met Jan Van Looveren, Britt Van Marsenille en Thomas Vanderveken. “Dat deze overgewaardeerde ‘acteurs’ hun geld kunnen innen is gewoon belachelijk. Triestig om te zien hoe deze opgepeukte sigaretten nog gebruikt worden om de zogenaamde oudere doelgroep te bereiken. Britt is klaar voor een rimpelservice, de Joerie moest al lang in de vuilnisbak liggen en die arrogante smoel van een Thomas is genoeg om iedereen zijn hongerlust te doen verdwijnen.”
Onuitstaanbaar? Dat zeker. Maar vooral onbeschoft. Het verschil met een échte Karen, is dat er in deze agressieve woordenbrij geen klacht valt te ontrafelen. Het is een opeenstapeling van bewust kwetsende en oppervlakkige opmerkingen over drie schermgezichten. Je mag hun werk niet appreciëren. Je mag daarvoor zelfs onze manager spreken. Als en slechts als de klacht ook ergens naartoe gaat. Of zoals mijn moeder altijd zei: “Als je een slimmerik wilt zijn, moet je eerst slim zijn. Anders ben je gewoon een lul.” Ironisch genoeg was deze Karen dan ook een man.
Nefaste dwingelandij
De voorgaande Karen-klacht staat dan ook in schril contrast met deze over onze dagelijkse fictie Thuis. In plaats van random te raaskallen over het voorkomen van mensen op televisie, kregen we hier een zeer uitgebreide analyse van een dikke twee pagina’s. Zo meldt de Karen - sorry, klager - dat er steeds vaker beelden van de reeks blijven hangen.
“Waarom wordt er in dergelijke reeksen steeds naar zo’n benarde situaties gegrepen? Met een sterke vertolking, telkens weer, om de kijkende luisteraars te blijven boeien. Ik volg het mee, ook omdat ik het een programma vind dat heel wat weergeeft van de actualiteit in de soort problematieken die in het nieuws komen. Maar soms is er te weinig lichtheid, zitten er te weinig hoopvolle situaties in, met een teveel aan soorten problematieken die aan bod komen.” Waarop Karen de 21 soorten problematieken opsomt die momenteel gaande zijn. Een greep uit het aanbod:
- “Volwassenen die met hun seks geen blijf weten en daardoor veel kapot maken.”
- “Drugs en de nefaste dwingelandij bij jongeren, eenmaal ze meegaan in dit soort ‘handeltje’.”
- “De dominantie van één van de partners en waar dit toe kan leiden.”
- “Het ouder worden en hoe je dan met minder seks door het leven gaat.”
- “De eenzaamheid van het alleen leven.”
- “Het constant ‘versassen’ van kinderen, omdat ouders met elkaar in ruzie zijn.”
“Is dit alles niet wat van het ‘goede’ teveel”, wil Karen weten. Bovendien vinden ook andere kijkers dat verderf tegenwoordig schering en inslag is in hun favoriete reeks. Iemand schrijft dat ze zo’n grote fan is, dat ze een deurmat van het programma heeft. “Maar die durf ik niet langer aan de voordeur te laten liggen.” Wel, lieve Karens. Die oprechte en onderbouwde bekommernissen geef ik dan weer met veel graagte door aan de managers van Thuis.
Lievelingsdeken
Nog even voor de statistieken. De afgelopen 21 dagen werd er 2.382 keer contact opgenomen met onze dienst. Het merendeel daarvan kwam niet van Karens, al bleven Ben Crabbé en zijn Blokken opnieuw de gemoederen beroeren. Een kijker stelt: “Blokken is een goed programma behalve Ben zijn uitspraken.” Iemand anders: “Ik vind het onaanvaardbaar dat Ben zich ergert aan de beperkte kennis van gezegden, terwijl diezelfde Ben het niet kan laten om telkens opnieuw gezegden te vermassacreren.” En ook nog: “Wel, wel, wel, wel, welwel. Crabbé begint wat simpel te geworden (sic) in zijn uitspraken.” Klagers zullen een standaardantwoord te gevinden (sic) in hun mailbox.
Gelukkig vallen er ook regelmatig complimenten in onze mailbox, zoals deze aan het adres van Phara de Aguirre. “Genoten van twee uitzendingen De afspraak met Phara de Aguirre. Heerlijk! Als het goed is, zeggen we het ook.” En als het slecht is, zal zij het wel zeggen. Proficiat aan Phara met de Chloë Complimenten Wisselbeker!
Tot slot vraagt een fan van Thuis of we nog een oud, rood deken van de reeks hebben liggen. “Wij kochten dat lang geleden en het gaat al heel lang mee in ons gezin. Intussen is het door onze twee kinderen uitverkoren als lievelingsdeken en maken ze meer en meer ruzie om wie onder het Thuisdeken mag liggen.” Dat deken hebben we niet. Maar ik ken wel iemand die af wil van een Thuis-deurmat?
Chloë van de Klantendienst
