Het eigenzinnige eindejaarslijstje van Chloë van de Klantendienst: ‘Girlcrush op Kawtar, Aperol met Babette en feesten met Amber’
In haar tweewekelijkse column neemt Chloë van de Klantendienst de verzamelde klachten onder de loep. Speciaal voor de eindejaarsfeesten vat ze haar persoonlijke mediajaar op eigenzinnige manier samen.
Dit zijn haar hoogtepunten van 2022.
1. Girlcrush op Kawtar Ehlalouch
Mijn oudste dochter heeft - wat zij noemt - een ‘girlcrush’ op Kawtar Ehlalouch. Daarom staat de autoradio elke ochtend op MNM. Nu zijn we onlangs beginnen te luisteren naar de podcast Bless The Mess, die ze maakt met haar beste vriendin Anushka Melkonian. Het zijn superfijne gesprekken van twee besties in hun twintigerjaren. Soms nog herkenbaar voor mij (over het nut van de pil, zonder make-up buitenkomen of de schijn hoog houden). Maar soms ook verhelderend voor wat mijn pre-twintiger dochter doormaakt. Daarom: hartjes-emoji’s voor Kawtar (en Anushka)!
2. De geschrapte afleveringen van ‘De Kampioenen’
Elke zomer ontploft de mailbox van de Klantendienst met klachten over de zoveelste heruitzending van F.C. De Kampioenen. Deze zomer was het anders. Nu gingen de klachten over de 16 afleveringen die uit het aanbod waren geschrapt. Persoonlijk vond ik dat een goede zaak. Als zelfs mijn kinderen weten welke woorden kwetsend zijn voor anderen, mogen ook VRT en Balthasar Boma mee evolueren. Maar sommige kijkers spraken over “pure, dictatoriale censuur”. Ik weet niet of zij al eens een documentaire op Canvas bekijken, maar dan zouden ze weten dat dictatoriale censuur toch net iets anders is. Intussen staan de meeste afleveringen terug op VRT MAX, mét disclaimer over de achterhaalde stereotypes of taal.
3. Pretentieloze afsluiter van de avond
Ik ben een fervent kijker geworden van Laat met Xavier Taveirne of Goedele Wachters. Het zit op een moment in de avond dat mijn man meestal nog “zit te werken” op de pc in zijn bureau. Voor mij is het een perfecte afsluiter van de avond om weer helemaal mee te zijn op een toegankelijke manier, als ware het een doorsnee late night show. Pretentieloos, maar dan zonder de presentatoren die - ik zeg maar wat - het ’n’-woord frequenteren.
4. Futiliteiten met Babette Moonen
Je kan haar kennen als presentatrice van Vox, of deze zomer van Sporza Tour op Radio 1. En sinds september hoor ik haar vaak als expert in De Wereld van Sofie. En wat doet ze dat goed! Ik hou van haar heerlijke, rollende ‘r’. Maar ook van de ogenschijnlijke futiliteiten die ze telkens weer zo bevlogen komt uiteenzetten. Tijdens een uitzending over stotteren heeft ze het zonder gêne over een nummer dat anders nooit op Radio 1 gedraaid zou worden: ‘Scatman’ van Scatman John. Geef Babette Moonen volgend seizoen gewoon een eigen show. Over ogenschijnlijke, maar buitengewone futiliteiten. En Babette, gaan wij eens een Aperol drinken?
5. Generische versie van ‘De afspraak’
Het grappigste wat ik het afgelopen jaar heb gezien, kwam uit De ideale wereld. Die man die anders de woordvoerder speelt, kroop nu in de rol van de presentator van De afspraak op Canvas. Om vervolgens de formule van dat duidingsmagazine tot op het bot te fileren. Aanleiding was de algemene stakingsdag waardoor het programma sneuvelde. Om de verontruste fans te bedaren, maakte de ploeg van De ideale wereld een generische versie. Zelfrelativering en humor is wat we nog meer kunnen gebruiken, in deze donkere dagen.
6. Hoera voor onze VRT NWS-experten (en hun vestimentaire keuzes)
Ik sta er vaak van te kijken hoe onze VRT NWS-experten er telkens in slagen om de actualiteit heet van de naald te duiden. De verslaggeving van Jan Balliauw over Oekraïne, bijvoorbeeld (niet zelden in héél hippe kleren van VRT-stylist Saskia). Of Ivan Ollevier en Katrien Vanderschoot die na het overlijden van de Queen meteen naar Groot-Brittannië vertrokken (waarvoor Ivan op de valreep nog een zwart pak is gaan kopen, en Katrien vers ondergoed). Enfin, ik geef toe dat wij in de Mess – ons VRT-restaurant - al eens vestimentair roddelen.
7. Zweten in de Fuse
In de Zillion ben ik nooit geweest. Maar ons land heeft wel wat andere danstempels gekend. En daar hebben mijn eerste lief en ik al eens de dansbenen bovengehaald. Dankzij VRT MAX heb ik die jeugd onlangs even opnieuw beleefd, inclusief het zweet dat van het plafond droop in de Fuse, met de fijne documentairereeks Those were the days met Aster Nzeyimana. Hey. I know. Mantronix is really great. But my style is much... better!
8. Feestje met Amber Broos
Wat ik vroeger wat heb gemist, waren vrouwelijke dj’s. Vandaag zijn ze gelukkig geen uitzondering meer. En wat ik vandaag soms wel mis, zijn die uitgaansavonden met mijn eerste lief. Maar met UNTZ op StuBru is een feestje nooit ver weg. Elke vrijdag en zaterdag draait Amber Broos de beats die ik zo graag nog eens op de dansvloer wil horen. Voorlopig blijft het bij een feestje in de wagen, na een avondje op café met mijn boomer-vriendinnen.
9. Christel Van Dyck, de grande dame van radio2
Op zondagmiddag bezoeken we al eens mijn ouders in Limburg. De voorbije jaren was dat vaak met radio2-grande dame Christel Van Dyck en haar ontwapenende praatprogramma De rotonde. Dat is helaas afgevoerd, maar tegenwoordig kan ze haar interviewtalent kwijt in radio2 zintuigen. En tot groot jolijt van mijn kinderen: de essentie van die gesprekken wordt nu ook aangeboden in de podcast De Spiegel, zodat we tijdens de autorit naar iets anders kunnen luisteren. En Christel haal ik dan later in, zoals deze prachtige aflevering waarin Sven De Leijer uitzonderlijk open praat over het verlies van zijn eerste kind. Intussen is Sven papa geworden van zoontje Leo. Proficiat, Sven! En doe zo voort, Christel!
10. Kippenvel met Helmut Lotti
In 2022 ben ik Helmut Lotti op een andere manier gaan appreciëren. Soms lees ik zijn rake comments onder de Facebook-berichten van Sporza, waarin hij minder onderbouwde stellingen al schertsend aanvecht. Heerlijk. Maar voor mij bleef Helmut vooral de zanger van ‘Tiritomba’. Tot zijn passage in de Radio 1 Sessies van Intergalactic Lovers. Zijn interpretatie van ‘Shewolf’ in duet met Lara Chedraoui bezorgt me telkens weer kippenvel. Volgend jaar Radio 1 Sessies met Helmut, alsjeblieft!
11. Leve de eikelmuis
Wat enkele luide roepers ook blijven beweren, dankzij VRT is de bedreigde eikelmuis veilig en wel. Toegegeven, er was terechte bezorgdheid over het gezinnetje eikelmuizen dat vertoefde in een nestkast tegen het voormalige parkeergebouw. Dat moet nu plaats ruimen voor het nieuwe VRT-huis. Maar wees gerust, de muizenmama haar drie kleintjes zijn intussen veilig verhuisd. Het adres van hun nieuwe huis houden we net zo geheim als dat van Eric Goens.
Tot slot wens ik voor 2023…
…dat Riadh Bahri VRT NWS journaal eens presenteert in zijn marcelleke. Een mens kan maar dromen.
…een comeback van Olly Wannabe, op om het even welk net. Zijn recente interview op MNM bewijst dat de wereld meer Olly kan verdragen!
… minder radiospotjes voor een zeker fotoprintservice.
… veel mooie dagen voor Frank Deboosere die volgend jaar helaas afzwaait als weerman, maar intussen regelmatig met de fiets naar VRT blijft komen.
… dat Ben Crabbé zichzelf blijft in Blokken. Dat hij blijft spreken over “den BRT”, blijft uit zijn krammen schieten op kandidaten, en het vlammetje van De Warmste Week op kruishoogte blijft dragen. Het maakt mijn job nòg interessanter.
Never change, Ben!
Deel dit artikel op sociale media